deliller niteliği itibari ile bulunmaz. Yargıtay çeşitli kararlarında, işçi-
nin
mobbing
uygulamalarının varlığını kesin bir şekilde ispat etmesine
gerek olmadığını ortaya koyar ve bu hususta bazı temel ilkeler belirler.
Yukarıda bahsedilen Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 25.09.2013
tarihli kararı
6
uyarınca olayların tutarlı bir şekilde ve kuvvetli emare-
lerle ispat edilmesi yeterlidir. Ortaya konulan emareler tecrübe kural-
ları da göz önüne alınarak incelenir bu şekilde varılan sonuç
mobbin-
g
in varlığı yönündeyse ispat gerçekleşmiş kabul edilir.
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 21.02.2014 tarihli kararında
7
da ispat
konusunda tanınan çeşitli kolaylıklardan bahseder. Daire bu kararda
yüzde yüzlük bir ispatın aranmadığını belirtir ve vicdani kanaat oluş-
masına sağlayacak şekilde ispatı yukarıdaki kararda olduğu gibi yeter-
li bulur. Bunun yanı sıra
mobbing
in ispatının da zorluğu dikkate alına-
rak tereddüt halinde işçi lehine yorum ilkesinin uygulanması gerekti-
ğini ekler. Bu kararda işçi tarafından sunulan birbirini doğrulayan ve
tamamlayan tanık beyanlarını, birbiriyle ve anlatılanlarla uyumlu bir-
den fazla doktor raporunu işçinin, kişilik haklarının ihlal edildiğini ve
mobbing
in söz konusu olduğunu ispatlaması için yeterli bulunur.
Sonuç
TBK ile Türk hukukunda işverenin işçinin kişiliğini koruma ve
saygı gösterme yükümlülüğü açıkça tanınmış,
mobbing
uygulamaları
karşısında dayanak yapılabilecek açık bir hüküm getirilmiştir. Bundan
önce Türk hukukunda
mobbing
yine hukuka aykırı sayılmakta ancak
dolaylı olarak işverenin işçiyi tehlikelere karşı koruma yükümlülüğü-
ne dayanılmaktaydı. Böylece Türk hukukunda ilk defa bu konuda açık
bir düzenleme getirilmiş ve uluslararası hukuktaki düzenlemelerle ve
iş hayatının gerekleriyle uyumluluk sağlanmıştır.
Bunun yanı sıra
mobbing
kavramı mahkemelerin uygulaması doğ-
rultusunda somutlaşmaya başlamış ve
mobbing
i oluşturan şartlar orta-
ya konmuştur. Buna göre
mobbing
den söz edebilmek için belli bir ça-
lışan hedef alınmalı, uygulama tekrarlanmalı ve sistematik bir hal al-
292
HUKUK POSTASI 2015
6
Bkz. Dipnot 3, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 25.09.2013 tarihli, 2012/9-1925 E.,
2013/1407 K. sayılı kararı.
7
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi’nin 21.02.2014 tarihli, 2014/2157 E., 2014/3434 K. sayılı kararı.