Previous Page  377 / 496 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 377 / 496 Next Page
Page Background

Geçici İş Göremezlik Ödeneği

Genel Şartlar yürürlüğe girmeden önceki tarihli Yargıtay İçtihat-

lar

2

, SGK’nın sorumluluğunun geçici iş göremezlik ödeneğini kapsa-

madığı yönünde şekillenmiştir. Yargıtay’ a göre, Kanun’da sadece tra-

fik kazaları sebebiyle Hastaneler’in sundukları sağlık hizmet bedelle-

rinin karşılanacağı belirtilmiş olup geçici iş göremezlik ödemeleri ya-

sa kapsamı içerisinde bulunmamaktadır. SGK tarafından sigortalıya

yapılan geçici iş göremezlik ödemelerinin, işletenden ve ZMSS poliçe

limitleri içerisinde kalmak koşuluyla sigorta şirketinden tahsili müm-

kündür.

Ancak madde lafzından açıkça görüldüğü üzere Genel Şartlar m.

A.5/b’de düzenlenen sağlık gideri teminatına, trafik kazası nedeniyle

çalışma gücünün kısmen veya tamamen azalmasına bağlı giderler de

dahil edilmiştir. Bu düzenleme içtihat değişikliğine neden olabilecek

niteliktedir. Zira sürekli sakatlık raporu alıncaya kadar zarar görenin

çalışma gücündeki kayba bağlı giderler, sağlık gideri olarak kabul edi-

lerek SGK’nın sorumluluğuna dahil edilmiştir ve bu kapsamda sigorta

şirketlerinin ve Güvence hesabının sorumluluğuna son verilmiştir.

Sonuç

Bu tür düzenlemeler sosyal devlet ilkesinin bir sonucu ve gereksi-

nimidir. Bu sayede acil müdahale her hastanede, herkese eşit muame-

le yapılarak gerçekleştirilmektedir. Ancak geçici iş göremezlik ödene-

ğinin kimin tarafından karşılanacağı konusu net olmadığı için, kazaze-

deler zararlarını tazmin etmekte sıkıntı yaşamaktadır. Ayrıca belirtmek

gerekir ki, SGK nezdinde doğan bir hakkın elde edilmesinin çok uğ-

raştırıcı bir prosedüre tabi olması bu sıkıntıyı arttırmaktadır. Temenni-

miz, oluşturulan bu sistemin adil ve süratli bir şekilde çalışması ve hak

sahiplerinin zararlarına başka zararlar eklenmeden mağduriyetlerinin

giderilmesidir.

MUHTELİF

361

2

Örnek Yargıtay kararları için bakınız Yargıtay 10. Hukuk Dairesi’nin: 17.10.2014 tarihli,

2014/15707 E, 2014/19889 K. sayılı ilamı, 18.3.2014 tarihli 2014/5225 E, 2014/6200 K sayılı

ilamı ve 21.6.2013 tarihli, 2013/613 E, 2013/14151 K sayılı ilamı.