81 / 375
T İ CARET HUKUKU
67
Yabancı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz Mülkiyeti ve Sınırlı
Aynî Hak Edinimi
*
Yabancı yatırımcıların Türkiye’de kurdukları veya iştirak ettikleri tü-
zel kişiliğe sahip şirketlerin taşınmaz ve sınırlı ayni hak edinimine ve kul-
lanımına ilişkin usul ve esaslar Yabancı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz
Edinimine İlişkin Yönetmelik (RG, 12 Kasım 2008, S. 27052) ile düzen-
lenmekteydi. Yabancı sermayeli şirketlerin taşınmaz mülkiyeti ve sınırlı
aynî hak edinimi Yabancı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz Mülkiyeti ve Sı-
nırlı Ayni Hak Edinimine İlişkin Yönetmelik (RG, 6 Ekim 2010, S. 27721)
ile yeniden düzenlendi ve 2008 tarihli Yönetmelik yürürlükten kaldırıldı.
Yabancı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz Mülkiyeti ve Sınırlı Ayni
Hak Edinimini Mümkün Kılan Hukuki Dayanaklar
Yabancı yatırımcılar tarafından kurulan veya yabancı yatırımcıların
iştirakçisi olduğu tüzel kişilerin Türkiye’de taşınmaz edinmeleri, 4875 sa-
yılı Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu (bundan böyle “DYYK” olarak
anılacaktır) m. 3/d’de düzenleniyordu. Bu hüküm uyarınca yabancı yatı-
rımcıların Türkiye’de kurdukları veya iştirak ettikleri tüzel kişiliğe sahip
şirketlerin, Türk vatandaşlarının edinimine açık olan bölgelerde taşınmaz
mülkiyeti veya sınırlı aynî hak edinmeleri serbestti. Ancak, söz konusu
düzenleme, Anayasa Mahkemesi’nin 11 Mart 2008 tarihli kararı uyarınca
iptal edildi.
Anayasa Mahkemesinin iptal kararı nedeniyle oluşan boşluk, Yaban-
cı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz Edinimine İlişkin Yönetmelik (bundan
böyle “Eski Yönetmelik” olarak anılacaktır) ile dolduruldu. Eski Yönet-
melik Yabancı Sermayeli Şirketlerin Taşınmaz Mülkiyeti ve Sınırlı Ayni
Hak Edinimine İlişkin Yönetmelik’in (bundan böyle “Yeni Yönetmelik”
olarak anılacaktır) yürürlüğe girdiği 6 Ekim 2010 tarihine kadar uygulan-
maya devam edildi.
Yurt Dışında İkamet Eden Türk Vatandaşlarına Uygulanacak
Hükümler
Eski Yönetmelik m. 1’de Yönetmeliğin amacının yabancı yatırımcıla-
rın Türkiye’de kurdukları veya iştirak ettikleri tüzel kişiliğe sahip şirket-
*
Eylül 2010 tarihli Makale – Prof. Dr. H. Ercüment Erdem