Hukuk-Postasi-2016

12 HUKUK POSTASI 2016 Escrow sözleşmesinin unsurları, Borçlar Kanunda düzenlenmiş olan sözleşme tiplerinden biri ile karşılanmamakla beraber, Borçlar Kanununda ayrıntılı olarak düzenlenmiş olan vedia akdi (Saklama sözleşmesi ve yediemine tevdii) ve vekalet akitlerine benzetilebilir. Nitekim, Vedia akdinin esaslı unsuru saklamadır ve saklayanın, sakla- tanın herhangi bir zamanda talep etmesi halinde, vedia konusumenkulü geri verme yükümlülüğü vardır (Borçlar Kanunu Madde 564). Escrow sözleşmesinin unsurlarından biri saklama yükümü olsa dahi, vedia ak- dindeki iade yükümü escrow sözleşmesinin yapısı ile bağdaşmamak- tadır. Zira, escrow sözleşmesinin iade yükümü temeldeki sözleşme ilişkisinden doğan edimlerin ifasını amaçlar. Vedia sözleşmesinin bir türü olan güvenilir kişiye bırakma (yediemine tevdii) durumunda ise, temel sözleşme taraflarının hukuki durumunun belirsiz veya çekişmeli olması halinde, söz konusu varlığın güvenilir üçüncü kişiye tevdi edil- mesi esastır. (Borçlar Kanunu Madde 569). Burada yine üçüncü kişiye tevdi edilen varlığın üzerindeki tasarrufun önlemesi amacı vardır ve bu bakımdam escrow sözleşmesi ile benzer amacı taşır. Ancak bu akdi escrow sözleşmesinden ayıran unsur hukuki durumun belirsiz veya çekişmeli olması halidir. Vekalet sözleşmesi ise, vekilin vekalet vere- nin bir işini görmeyi veya işlemini yapmayı üstlendiği bir sözleşmedir (Borçlar Kanunu Madde 502). Burada escrow sözleşmesinin tarafı olan escrow aracısı da vekalet sözleşmesindeki gibi bir vekil sıfatıyla sadakat ve özenle hareket etmekle yükümlüdür. Ancak vekalet sözleş- mesinin en temel unsuru, vekalet verenin her zaman sözleşmeyi tek ta- raflı olarak sona erdirebilme ve vekili azledebilme yetkisidir (Borçlar Kanunu Madde 512). Bu tek taraflı yetki escrow sözleşmesinin yapısı ile bağdaşmaz 3 . Yukarıda açıklananlar ışığında escrow sözleşmesi, Borçlar Kanu- nunda düzenlenmiş olan sözleşme tiplerine ait unsurları içermekle bir- likte, farklılaşan şartlarının varlığı ile karma/kendine özgü bir isimsiz sözleşme niteliği taşımaktadır. 3 Kırca, İsmail , Banka ve Ticaret Hukuku Dergisi, Cilt XIX, Sayi 1, Ankara 1997, sf: 53-56.